Terug van Kili! Terug in Moshi!!

Hallo mensen,

Wat gaaf toen ik de reislog opende na 10 dagen! Hartstikke bedankt voor alle reacties en hulp voor het update houden van deze reislog. Ik kon zelfs af en toe smsen hoe het ging, dit had ik niet verwacht dat dat mogelijk was vanaf de berg.

Het voelt alsof ik 2 maand hier zit, misschien komt dat omdat we zoveel al gedaan hebben. Het lijkt alweer ver weg, maar 3 dagen geleden 8 augustus 2008 om +-12 over 8 stonden we dan eindelijk op die top!!

Er is teveel om te vertellen over deze dagen, dus houd ik het voor nu een beetje kort.

De acht dagen rondom Kilimanjaro waren fantastisch. Acht dagen klimmen en soms wandelen, 65 kilometer afgelegd, in zes kampen geslapen en 5895 meter bereikt!

Onze groep was geweldig, zoals ik al had verwacht voor de tijd. We waren een hechte familie, zonet afscheid genomen van de laatste hier in het Springlands Hotel. Gisteren zijn sommigen zelfs al gearriveerd in hun land.
De vriend van Harry Kikstra, de baas van 7summits waarmee ik veelal emailde over deze trip en waar we deze klim hebben geboekt, was onze gids. Zijn naam was Bruce.

Bruce en 3 hulpgidsen, 25 dragers, 3 koks en 2 zogenaamde 'camp-staff' begeleidden ons op de berg, in totaal zo'n kleine 35 man en dus 12 klimmers. Het was een ongelovelijke tijd. We hadden de langste, meest uitdagende en qua omgeving meest mooie route de berg op, die daardoor ook de minst toeristische is. De route was supermooi.
Regenwoud - toendra-achtig landschap - vlak rotslandschap - ruig rotslandschap - rotslandschap waar verder niets meer kan groeien en uiteindelijk sneeuw en gletsjers op de top; dit waren de fases waarin we onze beklimming deden vanaf de eerste dag tot aan de top.

Ik heb flink afgezien moest hard werken in sommige dagen. Kou snachts, intense hitte overdag, moeheid, slapeloosheid door een tent op een helling van 45 graden, wind en kleren die je steeds aanhebt, mega vies zijn maar opnieuw aandoet of daarin slaapt, blijheid, verdriet, ziekte, de geweldige gesprekken met teamgenoten en de afrikaanse staf, duizeligheid, pijntjes, dit kwam er allemaal in voor.
Sinds vandaag ben ik verkouden, snap totaal niet waarom haha. Ben al flink aan de vitamines en probeer te kalmeren. Mijn lippen zijn nog steeds behoorlijk kapot door de intense hitte op sommige dagen en door de ijle en mega droge lucht van summitday.

De nacht van de toppoging was wel 1 van de fases van de gehele klim die mij voor altijd scherp zal bijstaan.

3 paar sokken, 4 lagen kleren, handschoenen, muts, zonnebril, gewone bril, hoofdlamp, (kleine) backpack en natuurlijk heel belangrijk de klimstokken; zo stond iedereen om 12 uur klaar.
Spannend was het, nervositeit heerstte. We gingen een enorme hoogte overbruggen die voor een normale dagtrek veel te veel is, het was koud, zwartdonker, witte stralende sterren en een ijzige sneeuwtop die als een grote god ons in zijn schaduw hield.
Acht uur puur klimmen was het, kleine passen nemen, elke minuut bedenken hoe je je voelt, af en toe de hand weer in de broekzak stoppen omdat ik geen gevoel erin heb, stap voor stap omhoog, de hele tijd lettend op kuiten van degene voor je en verder nergens oplettend, zo kan ik het wel omschrijven.
Ongeveer drie a 4 klimgroepen gingen die nacht omhoog, een lint van lichtjes achter me.

Dronken zal het zeker niet zijn geweest maar dit gevoel van het zetten van stappen met soms buitenadem gevoel had ik een uur voordat we bij Stella Point waren, 5790 meter. Toen de zon opkwam werd iedereen beter, mensen begonnen af en toe te praten en spirits werden beter. We zagen een wolkendeken beneden ons en een zwarte scherp naar beneden lopende rand van de kilimanjaro, aftekenend tegen de zonsopkomst, dit was een geweldig moment. Het werd warmer en iedereen werd hier beter van, ook de top werd zichtbaar wat alles verbeterde, want de eerste 6 uur waren heftig, spannend, koud en onbekend.

Een vreemd gevoel had ik bij het bereiken van Stella Point, wetende dat je 100 meter onder de top bent. Meer mensen kwamen we tegen en we zagen sneeuw, massas sneeuw en grote gletsjers. Ik voelde me goed hoewel ik enorm aan het ademen was en elke stap heel erg rustig en overwogen zette. We wisten dat we het gingen halen, ik schreeuwde enkele keren naar mijn teamleden dat we dit laatste stuk niet laten liggen, dat we het nu gaan halen en dat niemand dit nu van ons gaat afpakken na die nachtelijke uren in het donker en kou. 1maal bij het hoogste punt verbaasde mij het feit dat ik eerst er niet van kon genieten, je bent teveel met jezelf bezig om je hoofdpijn bijvoorbeeld te kunnen onderdrukken en je ademhaling rustiger te krijgen.
De hoofdpijn was behoorlijk op de top en als je lijkbleke mensen ziet die naar beneden worden gedragen door gidsen dan wordt dat er ook niet beter op. De zon werd zeer sterk ik kon zelfs mn handschoenen afdoen. Na een tijdje begon iedereen flink met elkaar te praten en werden natuurlijk fotos gemaakt. Niet iedereen was bij elkaar, er waren een paar kleine groepjes. Na een tijdje waren enkelen van ons zo moe en ook de hoofdpijn deed mee waarop we besloten terug te gaan na ongeveer een uur op de top. Ik wilde erg graag terug, wetende dat je het hele stuk terugmoet (weliswaar andere route) en omdat dit ook 3,5 uur kost naar het laatste kamp.
Het was een puinpad recht naar beneden, dus geen paden en iedereen ging ongeveer individueel en op zijn snelheid naar het lagergelegen kamp, die zichtbaar was van grote hoogte. Deze afdaling was erg zwaar, de zon was 'killing' en natuurlijk ben je a.h. einde van je latijn, geen energie, weinig gegeten, veel gedronken, moe, ongecontroleerde stappen, ik heb nog nooit zo erg verlangd naar een oranje tent met een matras erin en mijn eigen spullen, die de hele afdaling zichtbaar was beneden. (erg frustrerend haha)

De summitdag was voor mij wel denk ik de zwaarste fysieke beproeving die ik ooit gekend heb, hoewel het heel erg goed ging was bijzonder interessant vooral dus door de combinatie hoogte-kou-hitte-uithoudingsvermogen-snachts-vermoeidheid en gezondheid.
Van de 8 uur klimmen op die dag en de 3,5 uur dalen had ik ongeveer in totaal 5 uur een flinke hoofdpijn waarschijnlijk door hoogte en zonneschijn. (de-hydration, uitdroging)

De klimdagen voor de toppoging waren geweldig. Sommige dagen waren lang en zwaar, anderen waren kort.
Elke morgen vertrokken we na ontbijt in de gezamenlijke tent om 09:00 uur, gemiddeld waren de klimdagen ongeveer 5 uren, waarvan sommige dagen met piek 7 uur en kortste klimdag ongeveer 3,5 uur.
De omgeving was geweldig mooi.

Eergisteren kwamen we terug in het hotel hier, sommigen waaronder ik bijna totaal gebroken; we dachten dat de laatste afdaling vanaf 3800 meter makkelijk zou zijn maar dit bleek een afdaling helemaal naar ongeveer 1700 meter en een afstand van ongeveer 19 kilometer, alleen maar dalen en dalen. De zon speelde ook weer parten.
Bij aankomst bij de gate van de route stond een busje klaar, iedereen kon het niet geloven, we waren er.....

Eenmaal in het hotel.......
Na een douche die ik nooit meer vergeet en na het dragen van schone kleren wat zeer vreemd voelt en een ongelovelijk fijn toilet om op te zitten hadden we een gezamenlijk etentje om half 8. Iedereen zag er totaal anders uit, sommigen stelden zich opnieuw aan elkaar voor. Geschoren, schoon, allemaal 3 kilos lichter, andere kleren, etc.
Ikzelf ben ook gewicht verloren, de enigste schone broek moest 1 extra gaatje van mijn riem worden aangehaald, wat toch wel verassend was. Scheren had ik al op de berg gedaan in een kamp, in 1 kamp besloot ik alles schoon te maken dus heb zelfs mijn haar gewassen, geschoren en even voor die avond andere kleren aangetrokken etc. Als ik dat niet gedaan had dan hadden ze mij denk ik hier in het hotel niet meer herkend haha.

Na een ceremonie en het verkrijgen van een certificaat, na veel gekus, gedans en omhelsingen en prachtige speeches gingen we ook nog naar een club toe savonds. Het allerkleinste beetje energie wat iedereen had (zeer verassend) kwam eruit op de dansvloer. Het was een soort discotheek hier in Moshi. Half 4 terug en de volgende morgen vroeg uit bed om mensen uit te zwaaien, terwijl iedereen zich nog slechter voelde dan de dag ervoor na het bereiken van het hotel haha.

Mijn tijd is bijna op mensen.

Morgen gaan we weer naar het Keys Hotel, een goedkoop maar mooi hotel net buiten Moshi. Ik ga vandaag kleren wassen (ALLES IS VIES, IK BEDOEL DAN OOK ECHT ALLES)
en we gaan wat souvenirs kopen etc.

Voor de rest puur uitrusten, hoewel ik morgen of overmorgen nog naar een schooltje in de buurt ga waar je een bureautje in elkaar kan schroeven voor 40 dollar ofzo en dit geld gaat naar het schooltje. Het schooltje bevindt zich in het regenwoud op drie kwartier van het hotel. Leuk om nog even iets te kunnen betekenen voor de locale situatie hier.

Gisteren kraamgeschud bij de gids van onze trekking, ook een ervaring en een apart verhaal haha. Jullie horen het nog wel.

Ik hoop dat iedereen oke is een goede vakantie heeft of heeft gehad. Nogmaals bedankt voor alle leuke reacties van iedereen. Het was leuk om via het internet mijn verhalen te kunnen vertellen.
Bedankt buren vrienden familie!!

Over 3 dagen ga ik met een shuttle bus terug naar Nairobi (Kenia) om terug te vliegen naar Dubai.
In Dubai weer 10 uur wachten alvorens naar Dusseldorf te vliegen.
Ik weet niet of ik nog kan schrijven, dat bekijk ik wel even.

Tot heel snel iedereen!!!!!

xxxxxxxx Rob