Over, uit en sluiten; maar met een goed gevoel!

Beste mensen,

Vandaag maandag 18 augustus kan ik alweer terug gaan kijken op wat er de afgelopen weken is gebeurd.

Het voelde goed om na +- 3,5 week weer in een confortabel en eigen bed te kunnen liggen na al die te kleine hotelbedden in Tanzania.

Het grote leven gaat weer beginnen en de vakanties worden achterons gelaten. Momenteel ben ik nog behoorlijk aan het herstellen. Lichamelijk ben ik nog niet helemaal 100%, hoewel ik qua slaap denk ik wel weer bij ben, aangezien ik vanaf zaterdagmiddag 13:00 h. negentien uur nonstop bij elkaar sliep.
Zaterdagmorgen (de dag na aankomst in Nederland) heb ik Phil per trein naar Schiphol gebracht waar hij sochtends om half 10 in de richting van zijn thuisland Engeland zou vliegen.
Na een krappe aankomst per trein, precies 15 minuten voordat zijn incheckbalie zou sluiten, renden we naar vertrekhal 3 Easyjet. Na het inchecken namen we kort afscheid en vertrok hij via de douane naar de gates. Op het panoramaterras zag ik zijn easyjet toestel vertrekken richting Liverpool en bij het verlaten van het terras en het zien van zijn vertrekkende toestel voelde mijn vakantie definitief over.

Ik dwaalde als een zombie met extreem slaap tekort nog wat rond over Schiphol en vele gedachtes gingen door mij heen. Alles is over en uit. Tijd om even terug te kijken en dan weer verder te gaan.

Bij aankomst in Hengelo om 13:00 h. begon ik dus aan die coma-slaap van 19 uur, wat alles zeggend is.
Op dit moment ben ik dus weer in mijn huis in Enschede, souvenirs om mij heen, tas nog niet uitgepakt.
Ik heb altijd moeite mijn tas uit te pakken, dat voelt altijd zo 'definitief'.
Binnenkort begin ik met het verzamelen van mijn digitale gegevens van de reis om een mooie compilatie met film, foto en muziek te maken op een DVD, een samenvattende compilatie van de mooiste momenten in Afrika.
Deze week zal ik enkele fotos op het internet plaatsen.

De trekking was een geweldige, ik ben blij dat we er echt voor hebben moeten werken, we kregen het absoluut niet kado, het was een fantastisch gevoel wat er door je heen gaat als je na 6 dagen en heel wat kilometers een 5895 meter hoge top en het hoogste punt van Afrika hebt bereikt. Ik zal het tijdstip nooit meer vergeten:
8/8/2008 om 08:15 h. 5895 meter.
Mijn eerste 7 summit van de wereld, 1 van de zeven hoogste toppen van de zeven continenten in de wereld.

Naast deze trekking was de safari in het Lake Manyara park en Ngorongorong crater een absoluut hoogtepunt waarvan ik 4 van de big-5 heb weten te spotten een een zeer zeldzame Cheetah (jachtluipaard) in de verrekijker actief heb gezien.
De safari als alternatief voor het voor ons te ver gelegen Zanzibar bleek een zeer goede keuze.
Ook het ontmoeten van het klimteam en andere reizigers was weer een prachtige ervaring. Een aantal leuke contacten en adressen in de wereld heb ik eraan over gehouden, hopelijk kan ik enkelen van onze klimgroep spoedig weer eens ontmoeten...

Ik hoop ooit weer eens in Tanzania terug te kunnen komen om het Serengeti National Park (beste safari in Afrika zeggen ze) en Zanzibar Island te kunnen bezoeken.

Met mijn kameraad en reisgezelschap Phil uit Liverpool bleek het ook allemaal weer fantastisch te gaan. Doordat we elkaar behoorlijk goed kennen en goed samen kunnen werken waren we weer een erg goed team. Voor in de toekomst hebben we denk ik nog wel dergelijke soortgelijke plannen die we samen zouden kunnen gaan doen.

Wat het volgende zal worden weet ik nog niet. Allereerst moet ik mij richten op een komend half jaar schooltijd. In Januari/Februari 2009 gaat het weer interessant worden, aangezien dan mijn halfjaarlijkse stage zal beginnen. Mijn voorkeur gaat uit naar een internationale stageplaats maar of de financien etc. dit zal toelaten is even de vraag. Wordt het geen internationale plaats dan hopelijk een Europese. Wordt het geen Europese dan kies ik een Nederlands bedrijf of project om daar te gaan werken en meer ervaring op te gaan doen.
Canada heeft nog steeds de voorkeur hoewel dit te regelen vrij moeilijk is, de tijd zal het leren... Ik ben momenteel bezig met het uitgooien van diverse hengeltjes in diverse richtingen wat betreft de stageplaatsen/projecten/bedrijven.

Als conclusie van deze reiservaring ben ik blij te kunnen vertellen dat een sinds december 2005 gekoesterd idee en wens uiteindelijk in praktijk is gekomen. Phil en ik hadden het idee van het beklimmen van een berg samen in Nieuw-Zeeland, December 2005. Een half jaar geleden begonnen we dan ook serieuzer met dit idee om te gaan en uiteindelijk hebben we het dan ook echt gedaan.
Helaas is zijn doel niet geheel bereikt door zijn ziekte op de berg maar toch hebben we het hele idee wel weten op te starten en ervoor hebben kunnen gaan.
Ook het groepsleider en teamleider gevoel om zelf een klimgroep samen te stellen was voor mij een hele ervaring, met name op communicatief niveau. Ik wil zeker in de toekomst meer met organisatie en coordinatie gaan doen, op welk gebied dan ook.
Ook met de gidsen ter plaatse heb ik interessante gesprekken gehad over hun vak, hun visie en hun ervaringen van het leiden van groepen, de leuke dingen de mogelijke nadelen, etc.
Opnieuw heb ik geleerd dat als je iets wilt doen en je hiervoor 100% inzet dat je dit kunt regelen, kunt behalen. Nothing is impossible, zo voelt het. Zoals de mooie uitspraak: 'The difference between the impossible and the possible lies in someones determination'.

Tot slot wil ik iedereen opnieuw bedanken voor alle leuke reacties. Ik wist eerst niet of dit zou werken om in zo'n kort tijdsbestek wat ervaringen te kunnen delen maar het bleek toch wel weer een succes!
Ik vond het weer erg leuk om te doen, vooral om je eigen ervaringen gelijk te kunnen vastleggen door te schrijven en daarmee ook andere mensen mee blij weten te maken.
Hopelijk volgen er in de toekomst nog meerdere reislogs!!!

Allemaal bedankt voor jullie volgen en hopelijk tot snel weer!!!

* Binnenkort een link op deze website naar wat foto's!

xxxxxxxxxx-

Rob

Enschede, maandag 18 augustus 2008.